# 36 Coronation of Matter: Een Ode aan Kunst en Verandering

Klik HIER voor YouTube filmpje

Ida: Madama. Vorige keer hebben we de Hommage aan Dali gehad. En je hebt in de loop van je leven heel veel Hommages gemaakt aan kunstenaars, waaronder een Hommage aan Pablo Picasso. En daar heb je ook een gedicht bij Coronation of Matter, wat eigenlijk ook qua tekst weer super actueel is, dus daar zullen we ook later op ingaan. En dat gedicht heb je ook gezongen op een concert in Capelle Almadama, onze galerie indertijd in Amersfoort. Dus dat concert gaan we ook zeker aan het eind van deze podcast weer laten horen. Dat is een super registratie geweest. In de eerste plaats ga ik je nu vragen wil je het gedicht voorlezen?

Madama: Ja ik zal even kort waarom Pablo Picasso. Natuurlijk niet moeilijk, iedereen kent hem en voor mij was het in ieder geval het allerbelangrijkste dat hij de kunst van verandering, dat hij dus alles transformeerde: vormverandering.

Totaal anders dan Dali. En ik ben natuurlijk toch meer een Picasso achtig figuur qua stijl en alles en nog wat, maar hij was ook een groot poëet. Dus mijn andere gedicht gaat echt over de poëtische bard. En ik heb ook verschillende portretten van hem gemaakt, dus dat is misschien ook nog een idee. Maar we hebben nu het accent op Coronation of Matter, omdat ik vind dat hij zich enorm heeft ingezet. Hij noemde het ook de wetenschap van de creativiteit.

Ida: Ja, want even nog voordat je het gaat lezen je hebt inderdaad die Hommage gemaakt. Maar daarna heb je ook nog heel veel ander werk gemaakt wat geïnspireerd is op Picasso. En dat gaan we denk ik toch een andere keer behandelen, want dat is zoveel. 

Madama: Ja, dat is echt heel veel.

Ida: Maar ook wat je zegt hè. De inspiratie van Picasso heeft dat ook niet te maken met hij verandert telkens de stijl. En dat dat iets is wat jij ook doet en waar je vaak ook kritiek op krijgt. Dat mensen zeggen: het is iedere keer anders.

Madama: Ja, Dat is wat mij het allermeeste verbaast in de kunstwereld en in de wereld in het algemeen, hoe statisch die is. En juist zo iemand als Picasso, die maakte inderdaad van zo'n zadel van een fiets, stierenhoorns. Want dat is wat hem bezighield, wat hij is. De truc is dit, wat houdt je bezig? En op die manier zie je het dus. Hij is een zeer fervent voorvechter van stiergevechten en daar kan je nee of ja tegen zeggen, maar dat is zijn cultuur. En ik snap het ook. Ik heb daar ook een werk van gemaakt omdat ja het doek is als het ware de stier en jij bent de toreador en dus hij ziet de wereld zo. Dus nogmaals dat bekende zadel van een fiets worden de stierenhoorns en dat is de visie en dat komt ook hier zo in het gedicht voor. De visie bepaalt hoe je de dingen ziet. Daarom is dat zo belangrijk. Maar vooral hij was altijd voor creativiteit, verandering. Hij maakte één schilderij en dan maakte hij van datzelfde schilderij honderd versies en het laatste was het dan of was het de laatste versie? Ja, het enige vind ik zelf wat ik dan niet heb? Dat hij op het laatst natuurlijk wel erg geobsedeerd was altijd door de seksualiteit en de impotentie daarvan. Dus zijn laatste werken hebben natuurlijk vaak een beetje die lading. Maar net als Dalí die had op het laatst dus die ziekte en ik vond van hem ook wel een stukje triestheid erin eigenlijk. Maar dat is mijn persoonlijke mening. Belangrijk voor hem was vormverandering en daarin heb ik hem dus in die zin geëerd. Nou, we gaan dus nu het gedicht voorlezen Coronation of Matter. Het is in het Engels omdat ik makkelijker in het Engels zing, dus zijn er vragen, dan hoor ik het wel.

Madama: 

Coronation of Matter

How long and what more
is it gonna take before
I can walk in the arcade
of golden splendour.

The artist’s brush
adorns creation
with consciousness
of its destination

The artist’s vision transmutes old clay
in substance supreme
on the path of integration

Velvet dream, tiger’s scream
tea for two at the rixoux
glory and grace in sweet embrace

When the collapse 
is the cure
nothing is sure.

Of course said the horse
participation is communication
in co-creation without remorse
he jumped upside down like a fish
for life is after the war of separation
a miracle,
of course said the horse.

An inflatable mummy is watching
the so called living ones
a garland of fresh flowers
for my bones in desperate need
awaiting the blessing breath of the
goddess

Imprinting new patterns
in all kinds of configurations
turning the wheel of life.

So I can feel
my inside shine 
in the daily divine.

When the collapse 
is the cure
nothing is sure.

Life wants more in mystic mix
In lavender surrender

Clearing the past
rinsing the dust
painting the door
scrubbing the floor.

So how long and what more
is it gonna take before
we can walk through the core
of translucent splendor.

upon a stage decorated 
with beautiful brocades 
in all shades
of actual reconciliation.

Ida: Ja Madama, het is een lang gedicht. Ook een gedicht met heel veel wendingen. En ik wil je vragen als je zegt

The artist’s brush
adorns creation
with consciousness
of its destination

Wat bedoel je daarmee?

Madama: Nou ja, ik zeg net ik heb het zo rond 1998 gemaakt en ik heb dus toen was mijn medium dus inderdaad de liederen en de kunst, de beeldende kunst en die combinatie, die implementatie van al die ideeën, zowel in de performance als in de schilderijen. Matter is Energy. Daar zal Ida zo meteen iets verder over zeggen, neem ik aan. Dat is namelijk dat je dus merkt wat ik al zei ‘the art is vision’. Kijk. Ik ben natuurlijk nu al, ik zeg 1998 het is nu 2024. Wat ik toen min of meer intuïtief zei, merk ik nu dat  het veel meer natuurlijk ingedaald is. Want ja, je kan niet altijd alleen maar poëzie maken. Je moet het vooral leven. Dat is The Art of Self Realization. En ik vind dat mijn kunstenaarschap, zo heb ik dat althans gebruikt, en ik denk heel veel kunstenaars met mij die visionair zijn, die dus een wereld neerzetten wat misschien soms jaren, eeuwen later, misschien wel pas tot een implementatie komt. En de visie is in dit geval dat jij bepaalt je bestemming en daar hebben we ook al verschillende episodes in de podcast over gehad. Dus bestemming, instemming, afstemming. En dat jouw creatieve visie, als die constructief is en op schoonheid gebaseerd is een bijdrage levert. En met schoonheid bedoel ik dus vooral helderheid en purity. Dus constructief dat je dan een bijdrage levert ook aan de evolutie van het bewustzijn, oftewel de wereldziel als het ware aan de ene kant aardt, maar aan de andere kant ook haar bevestigt in de informatie die voor iedereen dan ter beschikking is.

Ida: Ja, want dat is een ander punt wat in dit gedicht naar voren komt. Dat is 

When the collapse 
is the cure
nothing is sure.

En als er iets is wat, ja ook voor mij op dit moment wel op mijn lijf geschreven is, dat is wel dat je inderdaad soms helemaal  down en out kunt zijn. Of dingen gaan totaal anders, niks is zeker. Nou daar zitten wij ook middenin. Grote onzekerheid over de toekomst. Maar wat is dan eigenlijk The Cure?

Madama: Ja, nou ja, ik vind dat jij op zich Ida, best ook wel iets mag vertellen over de collapse, want ik denk dat ieder mens kent dus het gevangenschap. Dat is vaak de collapse in de mind.

Ida: Dat wil ik inderdaad ook zeggen dat is de mind die je parten speelt, die mij ook parten speelt. Dat ik merk dat je daar zo ongelooflijk in vastzit, dat je zo ongelooflijk continu bezig ben met niet alleen van alles wat je moet doen, maar als je even niks te doen hebt, nou dan moet je gewoon een boek pakken of weet ik veel. Even op je telefoon kijken. Dat je eigenlijk continu bezig bent om eindeloos veel informatie in die hersenpan te stoppen. Tot die hersenpan op een gegeven moment zegt van hallo, nou is het genoeg. Dus in dit geval kreeg ik barstende koppijn. En dan merk je van hey, wat is er nou eigenlijk aan de hand en waar ben ik nou eigenlijk mee bezig en hoe leef ik nou eigenlijk? Ja, en ik doe dingen die ik allemaal leuk vind, maar ook ondertussen heel veel dingen waarvan je, als je eindelijk eens tot rust komt, kunt zeggen van nou, dat kun je ook rustig weglaten. Pak gewoon die tijd om even helemaal tot stilte, tot rust, tot inkeer te komen. Om eens even te voelen. Voelen vooral in plaats van denken van wie ben je nou en wat doe je nou eigenlijk en waar ben je nou eigenlijk mee bezig?

Madama: Ja dus the Cure. Nou kijk, ik wil toch even iets zeggen dan. Daarom haalde ik het ook even aan als vraag aan jou. Dus kijk, ik denk de hele mensheid mijzelf included of course, maar omdat ik als kunstenaar natuurlijk wel het vehikel heb gehad, dus het instrument om het te uiten. En daarom zeg ik altijd fantastisch als je dat dan al vijftig jaar professioneel kan doen, dat je dus jezelf ook daarin hebt getransformeerd. En inderdaad, mensen als Picasso en noem het op, die hebben mij enorm geïnspireerd om je gevoel te volgen in de zin van te uiten en te transformeren. En wat is The Cure? Is namelijk dat dus het massa denken, dat is heel actueel op het ogenblik. Iedereen heeft enorm last daarvan. Aan de andere kant, je wordt elke seconde, je had het over informatie. Elke seconde word je gebombardeerd met informatie en ook een lineaire, zoals we dat noemen, een lineair bewustzijn . Dus niet een dynamische, creatieve, oplossingsgerichte, maar het is allemaal wat men dan tegenwoordig The Matrix noemt. Dat zijn natuurlijk woorden, die zijn ook weer beladen, maar het gaat erom dat jij leert en dat is The Cure. Dat juist als alles collapst dus alles uit elkaar spat. Letterlijk doordat je hoofd, je kan niet eens meer denken, al zou je het willen of je krijgt een ontslag of je gaat scheiden. Of nou ja, allemaal van die hele essentiële dingen, die ziektes ook vaak hè, Dat je dan erachter komt van ja wat is voor mij nou eigenlijk essentie? En dat is heel moeilijk. Waarom is het moeilijk? Het is eigenlijk natuurlijk helemaal niet moeilijk, maar omdat je zo vol zit met het feit en nou komt de essentie, namelijk dat je niet weet wat is realiteit en realiteit wordt altijd verward met noem het maar dus de 3D, de statische werkelijkheid zoals die zich manifesteert. Terwijl de creatieve kracht is dat jij iedere seconde in staat bent om te kijken. Je vision hoe ga ik ermee om? Dat is nummer één en twee dat die echte werkelijkheid is inderdaad stilte. Hoe raar het ook klinkt. Vanuit de stilte komt de muziek. Vanuit de Zero, wat ze nu de zero point field noemen, dat totale noem het maar ongemanifesteerde waarin alle potentie en possibilities zitten, dat is waar het over gaat. Dat je in een gebied komt dus zero gebied, oneness gebied waar nog niet iets is. En wie woont daar nou? Juist, jij. En dat bedoel ik met tea to the richoux. Dat je dus de rijkdom gaat voelen van het feit dat eigenlijk niets er is, maar dat jij degene bent die het creëert. Dus ook hoe jij naar de werkelijkheid kijkt is jouw werkelijkheid en niet de werkelijkheid. En dat is het allermoeilijkste, want dat wordt je natuurlijk nooit wijs gemaakt dat er eigenlijk alleen maar jij, jouw essentie, dan jouw zijn is. Alleen als jij bent, jouw Ik Ben betrokken is in de manier waarop je dus de dingen ziet en waar je ook eventueel kan veranderen daardoor, dan pas heb je een keus gemaakt en dan pas kun je genezen. Maar zolang dus die hoeveelheid informatie toch als zogenaamde werkelijkheid blijft hangen, dan zal je nooit tot de kern van jezelf komen en alleen vanuit de kern, namelijk het ultieme niets kun je veranderen.

Ida: Ja, want je zegt ook in het gedicht en dat sluit hier helemaal op aan. 

Imprinting new patterns
in all kinds of configurations
turning the wheel of life.

Ja dus dat je dan eigenlijk door die creativiteit nieuwe patronen kunt ontwikkelen.

Madama: Ja, want alles is een configuratie. Wat is een configuratie? Dat is een dans van de atomen of moleculen of al die namen tegenwoordig. De quarks en weet ik veel. Komt er eigenlijk op neer, alles is energie, alles is leegte. En binnen in die leegte wordt er dus de kern van jouw goddelijk zelf, hoe jij het ziet, en daar zijn we dus in micro. Dat is ons goddelijk zelf. En in macro is het HET goddelijk zelf, hoe je het ook noemen wilt. Zijn ook allemaal weer woorden, maar het komt erop neer dat je moet erkennen dat er een Bron is en dat die Bron als het ware, dat zeg ik ook in participation en communication is co-creation, die zit in jou en je hoeft absoluut niet creatief, bedoelen we dus eigenlijk niet schilderen. Ja, toevallig, ik schilder en een ander maakt muziek en een ander maakt poëzie en een ander danst en een ander kookt. Maar uiteindelijk is creativiteit dat de werkelijkheid voor jou gaat werken. Dat de energie voor jou gaat werken. Dus als jij jouw magneet werking van wie jij bent en wat je wil, in constructieve zin des woords, dat je dan ook als het ware die werkelijkheid om je heen creëert. Net als een schilder met een visie dus dat schildert waarvan hij denkt of zij dat zit in mij en dan komt het eruit. En dan zie je nog ook weer van als het eruit komt, kan ik het nog veranderen. Is dat het? Die relatie van communicatie. Dus eigenlijk is creatie in uiterste zin communicatie.

Ida: Mooi dat je dat zegt en ook dat je refereert aan die energie. Want dan kom ik toch op het schilderij. Het beeld wat wij eigenlijk bij deze podcast hebben gekozen, dat is een heel groot, tweezijdig beschilderd doek. Scroll Matter = Energy. Ja, en misschien kun je daar ook iets over vertellen.

Madama: Nou ja, dit is echt één van mijn meesterwerken, al zeg ik het zelf. Want groot. En in die tijd was  ik heel precies ook in wat ik nou wilde uitdrukken met dat Matter=Energy en wat je dus ziet is. Ja, het is groenig. En  er zijn ook mensen, echte wetenschappers geweest, die zeiden ja, maar dat is precies zoals het gebeurt. Want je ziet dat alle energie dus fluctueert. Dus dat is ook bekend nu, dat dat er dus allemaal deeltjes die verschijnen en die collapsen ook meteen. Dus nooit blijft iets lang, het is één grote fluctuerende zee en wat ik heb geschilderd is dat je dus dat doek, kan je ook letterlijk omkeren. Je ziet dus dat er een ontvangende kracht is, dus die al die energie als het ware in een soort vortex in zichzelf verzamelt. Maar als je het omkeert wordt het een zender. Dus wat is ontvangen? Wat is zenden? Dus die continue communicatie? Want energie staat letterlijk nooit stil en wordt continu beïnvloed door alles wat er gebeurt. En dat is weer de correlatie met ons mensen. Dus ook steeds worden wij bewust van dat onze gedachten in harmonie zijn of in communicatie zijn met het grote het Al. Vroeger noemden ze het de wereldziel, tegenwoordig zero point field, quantum ziel. Je kunt het noemen wat je wil, maar het gaat erom dat er dus een enorme, noem het maar oceaan van onvernietigbaar bestaan, dat is altijd mijn woord ervoor. En onvernietigbaar wil zeggen dat het dus niet iets is wat je kan vastpakken, maar wat continu als het ware fluctueert, wat continu stroomt, net als de zee. Daarom noem ik het ook vaak de Nieuwe Stroming, omdat alles stroomt en wij zijn geneigd altijd de dingen te fixeren. Dingen worden wel gefixeerd. Dat is ook mooi, dan krijg je natuurlijk ook een vorm, maar die vorm is sowieso al leegte. Zoals de boeddhisten ook zeggen vorm is leegte, leegte is vorm. Dat kun je pas begrijpen als je weet dat alles  wat is, nooit echt is, maar een manifestatie van het bewustzijn wat is omgezet in energie, wat omgezet is in creatie manifestatie, dan verdicht het zich tot een tastbaarheid zal ik maar zeggen. Maar het gaat ook net als de herfst en de lente en noem het op. Alles herinnert ons aan het feit dat het tijdelijk is en dat is maar goed ook.

Ida: Ja Madama, dat is heel belangrijk inderdaad, die energie werking. En je eindigt het gedicht met 

So how long and what more
is it gonna take before
we can walk through the core
of translucent splendor.
upon a stage decorated 
with beautiful brocades 
in all shades
of actual reconciliation.

Madama: Ja, nou ja, dat vind ik wel mooi, want ik vind wel, maar ik kan ook mijn eigen bewustzijnsgroei zijn, dat de nieuwe aarde, het bewustzijn van de nieuwe aarde. Ik voelde me toen best wel vrij eenzaam daarin en ik heb nu toch wel het gevoel dat de beweging van het verlangen naar die nieuwe aarde, naar die wereld waarin wij inderdaad translucent zijn. Dus het is niet per se vaste materie, maar het is lichtdoorlatende kracht waarin wij ons kunnen baden. Wat er is, wat nu ook is nu. Alleen je moet je ermee verbinden. En hoe meer mensen zich ermee verbinden, hoe meer mensen zeggen nou, ik wil het eigenlijk nu en dan is het er ook. Want bewustzijn is daar waar jij bent. Dus hoe meer jij erkent dat die lichtwade die ons omringt, wat ik de nieuwe aarde noem, de bruid, je kunt het duizend namen ook weer geven, maar het belangrijkste is dat je het ervaart. En wat ervaar je? De genade, de liefdevolle reconciliation, verzoening. Dat ondanks alle chaos die er elke seconde is in ons leven en in de wereld, dat wij zelf elke seconde kunnen kiezen om ons te verbinden met de wereld waarin wij verzoening voelen met alle contrasten, omdat we weten dat er uiteindelijk de Bron is die licht leven, liefde is.

Ida: Ja, voordat we gaan luisteren naar het concert wil ik even zeggen dat wij nu een zomerreces ingaan. Maar dat betekent niet dat we verdwijnen. We gaan sowieso een aantal podcast afleveringen die nog niet op YouTube staan op de YouTube zetten met de afbeeldingen erbij, zodat dat helemaal compleet is. En er zullen ook af en toe gewoon nieuwe afleveringen verschijnen, dus hou het in de gaten. Verder mocht je vragen hebben of ideeën of suggesties of thema's waarvan je denkt nou daar zou ik meer over willen weten, schroom niet en laat het ons weten via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.. En nu gaan we luisteren naar het concert. Veel luisterplezier!

Afl. 35 De Rekbaarheid van Tijd

Klik HIER voor het YouTube filmpje

Ida: Madama. Vorige keer hebben we een Hommage aan Dalí gebracht in de vorm van het Requiem voor Dali. En dat heb jij ook gezongen. Dat is het tweede deel van de podcast, nummer 34. Voor degenen die dat nog niet gehoord hebben, was een super registratie van een concert van 25 jaar geleden, maar geweldig om nog een keer te horen. In elk geval als je vanaf ongeveer minuut 28 alleen het concert wil luisteren in aflevering 34, nou dat is ook helemaal fantastisch. Toen hebben we eigenlijk daarna bedacht dat daar een waanzinnig mooi apart object wat jij gemaakt hebt bij hoort, ook geïnspireerd op Dali en dat heeft ook te maken met tijd en misschien kan je daar meer over vertellen.

   Afl. 34 Madama eert Dali in haar Requiem

Klik HIER voor YouTubefilmpje

Ida: Madama. Vandaag gaan we het hebben over een Requiem voor Dali. Bijzonder is dat je dat Requiem al gemaakt hebt voordat hij was overleden, namelijk in 1988. En waar komt die fascinatie voor Dalí bij jou vandaan?

Madama: Nou, het is een combinatie eigenlijk. Inderdaad heb ik het al voorvoeld. En ja, niet dat het nou zo moeilijk was hoor, want hij had al Parkinson en er waren natuurlijk al een soort van berichten. Maar ik was toen heel erg bezig, ik had een uitnodiging voor een expositie, ik had een galerie Villa Baranka. Daar gaan we later nog weer eens uitgebreid over hebben en toen kreeg ik ook een aanbod om dus de gravures en etsen van Dali te exposeren. En toen maakte ik het project A Dali Adama en dat is eigenlijk een enorm groot ding geworden.

Afl. 33 Bestemming en Afstemming: Het Pad naar Innerlijke Harmonie

Klik HIER voor You Tube filmpje

Ida: Madama. Een thema dat vaker in je werk terugkomt is bestemming. Wat is mijn bestemming? Het is een vraag die ook heel vaak gesteld wordt door de mensen die je krijgt in je coaching praktijk. Maar wat betekent bestemming eigenlijk?

Madama: Ja, goeie vraag. En dan kan je ook weer alle kanten mee op. Nou, ik vind in de eerste plaats het woord bestemming.  Je kunt het woord ontleden: be, dat vind ik altijd leuk in het Engelse be = zijn naar stemming. Dus om in de stemming te zijn, maar ook de stem Ik Ben. Dus het feit dat je al zegt de stem en stemming betekent al dat het dus een frequentie is. Zoals je een piano ook op stemming brengt. Dus je probeert dan de harmonie, de frequenties. Dus dat zijn gewoon al de eerste associaties die je hebt bij bestemming. Verder heb ik inderdaad in de Tao van het Ik Ben het prachtige driehoekje gecomponeerd van bestemming afstemming en instemming.

Afl. 32 IK BEN MARIA HOOP

Klik HIER voor YouTube filmpje

Ida: Madama. Het is de meimaand en meimaand is van oudsher Maria maand voor degenen die dat weten. Het bijzondere is dat jij een aantal jaren geleden in feite 2008 een opdracht kreeg om heel geïnspireerd te gaan schrijven. Het interessante was je hebt elke dag geschreven vanaf Moederdag tot en met Pinksteren en ook nu is het weer bijna Pinksteren. Dus wat dat betreft zijn we helemaal in de tijd. Jouw schrijven heeft geleid tot een boek. En dat boek heet IK BEN MARIA HOOP, de kwetsbare kracht van dienstbaarheid in gelijkwaardigheid. Het is natuurlijk ook heel frappant dat wij in Maria Hoop wonen. En ik wil je eerst vragen hoe is dat boek eigenlijk tot stand gekomen?

Afl.31 Artistieke Metafysica van het Violette Vuur

Klik HIER voor YouTuble filmpje.

Ida: Madama. Het is de meimaand en in mei bloeit altijd bij ons een gigantische lila rododendron. Beeldschoon! Op dit moment staat hij ook volop in bloei en dat is eigenlijk voor ons de aanleiding geworden om een hele episode te wijden aan violet, aan prachtig diep paars en violet, dat is een thema wat jij vaker ook in je werk hebt gehad de Violette Vlam. Ja, en daar heb je ook gedichten van gemaakt. Dus vertel.

Afl. 30 The Art of Selfrealization, de Kunst van Zelfrealisatie

Klik HIER voor YouTybe filmpje

Ida: Madama. Vandaag gaan we een thema behandelen, dat eigenlijk ik zou haast zeggen de kern is, niet alleen van je werk, maar ook van je leven. En zoals je zelf ook vaak zegt wezen en werk verweven. Dat is namelijk The Art of Selfrealization, de Kunst van Zelfrealisatie. Het leuke is dat in de expositie gehouden in het ECI waarin je dus ook heel veel werk hebt laten zien, onder andere de collage The Art of Selfrealization en daar heb je toentertijd ook een heel mooie uitleg bij gegeven en dat is op de film gezet.

Afl. 29 Ingebed in de Rozentuin van Zuiverheid en Gerechtigheid

Klik HIER voor YouTube filmpje.

Ida: Madama. Vandaag gaan we weer een heel aparte podcast maken. Vorige keer hebben we het gehad over een aantal schilderijen, de zogenaamde witte schilderijen Monochromen. Maar zoals we toen ook al gezegd hebben het thema wit komt vaker terug. En ook bij jou ,met bloemen en met name met witte rozen. Want jouw werk, zoals we weten, is heel omvangrijk, maar ook heel veelzijdig. Het is niet zo dat je alleen maar monochromen maakt of alleen maar abstract, maar die bloemen zijn ook een heel apart verhaal. En een van de eerste series rozen die je hebt gemaakt is Rosarium Philosophorum. Dat was in 2008. En vertel, wat betekent Rosarium Philosophorum.

Afl. 28 Scheppingslicht, de levensbronstraal daagt je uit tot het creëren van je eigen verhaal.

Klik HIER voor Youtubefilmpje

Ida: Madama. Vandaag gaan we een thema behandelen dat eigenlijk als een soort rode draad door jouw werk heen loopt. En het leuke is ook dat je dat eigenlijk al in een heel vroeg stadium, daar iets over hebt gezegd. En ik zal in deze episode proberen om een aantal highlights uit het geheel met jou te bespreken.

Madama: Oh leuk!

Ida: En ik begin in Egmond. Ja, we zijn in 1969 en daar heb jij een prachtig, heel klein gedichtje geschreven dat jij nu even kunt voorlezen. En vervolgens ga jij mij vertellen wat is jouw fascinatie met wit?

Madama: Ja, ja, daar moet ik wel om lachen.

Ida: Ook, wie heeft je geïnspireerd daartoe? Bijvoorbeeld van schilders of wat dan ook, in die periode?