Afl. 30 The Art of Selfrealization, de Kunst van Zelfrealisatie

Klik HIER voor YouTybe filmpje

Ida: Madama. Vandaag gaan we een thema behandelen, dat eigenlijk ik zou haast zeggen de kern is, niet alleen van je werk, maar ook van je leven. En zoals je zelf ook vaak zegt wezen en werk verweven. Dat is namelijk The Art of Selfrealization, de Kunst van Zelfrealisatie. Het leuke is dat in de expositie gehouden in het ECI waarin je dus ook heel veel werk hebt laten zien, onder andere de collage The Art of Selfrealization en daar heb je toentertijd ook een heel mooie uitleg bij gegeven en dat is op de film gezet.

Dus we hebben dat stukje film met geluid en daarna loop je naar jouw portretten en zie je daarin eigenlijk een enorme ontwikkeling. Daar vertel je ook iets over. Dus dat zijn eigenlijk de twee hoofdthema's voor deze podcast: Kunst van Zelfrealisatie en hoe dat zich ook weerspiegelt in je portretten.

Madama: Ik ben Madama. En ik sta bij mijn zelfportret uit 1977. Ik sta hier in Roermond bij mijn overzichtstentoonstelling van de Kunst van Zelfrealisatie. The Art of Self Realization. En dat ben ik begonnen in 1976 om, ik zeg hier letterlijk de Kruisweg, samen met het kosmisch Vrouwelijke, de Madonna oftewel de materie, het leven, mijn Zelf te vinden en de kleuren en dat zie je ook in dat portret zijn rood, wit, zwart om uiteindelijk het goud te maken. En die kleuren zie je allemaal hier. En het goud dat zie je hier dat kleine kameeltje. Ze zeggen wel eens het vinden van het goud, oftewel het Zelf, het levende Goddelijk zaad in jezelf is als het kruipen van een kameel door het oog van de naald. Dat is de kunst, die Art of Zelfrealisation.

Ja, dit is het alleroudste portret, 1968. Dit is het cruciale door het zwarte gat gaan. Het zoeken naar de diamant. Het ervaren van pijn. En het overwinnen door het gouden licht te ontvangen. En het te mengen met je eigen aarde. Het is van kosmisch oog naar archaïsch aarde portret. En dat is mijn enorme passie om mijn spirituele en creatieve en levensfilosofie te delen in een integraal geheel.

Ida: Maar ik begin nu bij de Kunst van Zelfrealisatie. We hebben daar namelijk onlangs ook een heel gesprek over gehad. Omdat ik dan zoiets heb van ja, ik vind dat toch wel een hele moeilijke term. Wat bedoel je daar nou eigenlijk precies mee? Ik kan er maar geen greep op krijgen. En toen heb je een heel mooie uitleg gegeven en kern van die uitleg was de ziel. Meer zeg ik nu niet want nu is het woord aan jou.

Madama: Nou ja, kijk, ten eerste is het goed dat je inderdaad, het woord zelfrealisatie wordt misschien zelfs vaak ook te makkelijk gebruikt, want het is ook werkelijk een kunst. Daarom noem ik het ook de Kunst van Zelfrealisatie. En natuurlijk zijn er heel veel methodes. Yogananda heeft natuurlijk dat echt geïntroduceerd.

Ida: Wie is Yogananda?

Madama: Yogananda is een grote mysticus uit India die eigenlijk naar Amerika moest gaan van zijn leraar. En hij is eigenlijk de eerste die dat noem het toch maar Oosterse begrip aanvankelijk, hoewel het in het Westen natuurlijk zeker ook bekend was met andere namen, de mystiek, de gnosis, maar laten we zeggen,The Art of Self Realization ik zeg het ook in het Engels inderdaad, is echt wel iets wat Yogananda als eerste dus bracht, want we hebben het over de ziel. Nou, want het grote verschil en dat is inderdaad zou je kunnen zeggen, wij Westerlingen zijn daar toch echt niet in opgevoed, zoals je weet, dat de ziel is wat je bent en het lichaam is wat je hebt, dat is je instrument en dat is een enorme ommekeer in het denken. Dus als je zegt The Art of Selfrealisation, dan moet je eigenlijk al de omschakeling maken van 180 of 360 graden, ik weet nooit hoe je dat precies zegt, maar in ieder geval de totale omkering van een ontwikkeling van noem het maar je uiterlijke zelf, van wie ben ik en een persona en alles. En daar is niks mis mee, want het is allemaal natuurlijk heel belangrijk om dat als instrument goed te hebben. Maar uiteindelijk moet het accent liggen op: wat wil mijn ziel, wie ben ik als ziel en wat geeft mij energie vanuit de kern. Dus geest ziel is natuurlijk zoiets als de zon die in de zee schijnt, Waar is de zon, waar is de zee? Het is één schitterend geheel, dus de geest ziel is natuurlijk ook een soort eenheid wel en niet misschien exact, maar je begrijpt wat ik bedoel. Het gaat erom dat je dus een accent legt op het ontwikkelen van je ziel en jouw persona, jouw instrument, jouw lichaam en jouw carrière en je loopbaan en al je interesses om te ontwikkelen in dienst daarvan stelt.

Ida: Ja, want dat idee van ziel. Je zei toen ook van ziel is eigenlijk iets wat al eeuwen en eeuwen oud is en in dit leven heb je een taak om die ziel als het ware, de ziel dan in relatie tot de kunst van zelfrealisatie. En ook een ander woord wat daarbij komt kijken dat is passie. Dan wordt dat tegenwoordig echt letterlijk te pas en te onpas gebruikt. Overal moet je passie voor hebben. Je moet je passie leven, je moet je passie dit, je passie, dat. Nou, ook daar heb ik dan altijd zoiets van Ja, wat bedoelen ze nou in godsnaam? Ja, ik voel dat helemaal niet. Maar goed. Dus dat is even de vraag die ik nu hier neerleg. Relatie, ziel, kunst van zelfrealisatie, de eeuwigheid ook daarin en het begrip passie.

Madama: Ja nou ziel, laten we daar maar mee beginnen. Ziel, het woord vind ik ook altijd mooi. Ziel is soul is sol, Het is ziel en soul en sol, dus de zon. De soul is twee dingen, eigenlijk zowel sol, dus licht, de zon. Het is ook jouw zon hè, de zon, jouw centrum. En het is ook de kracht die jou voedt. Maar het is inderdaad, het woord eeuwenoud is natuurlijk al een heel apart woord. De ziel is iets wat je niet kunt wegdenken. Zo van nou, ik heb nu even geen ziel of wat dan ook. De ziel ben je. In je ziel huist ook je Ik Ben je werkelijke Zijn. Wat totaal verder geen kenmerk is van dit, dat, zus, zo in een kader van zichtbaar doen. Het is het Zijn an sich, om het zo maar te zeggen. Het is het licht en alleen het licht schijnt en dat licht is van zichzelf en dat is het woord eeuwen oud hoort dus bij het feit dat het niet gebonden is aan space time, oftewel aan de 3D, oftewel de meetbare werkelijkheid. Het is gebonden of althans beter gezegd verbonden, verbonden met de wereld die wij niet kunnen meten in tijd en ruimte maar die wordt gezien als de wereld van de oorsprong, de wereld van Bewust Zijn. En het klinkt ook alweer deftig bewustzijn. Want wat ik daarmee bedoel is dat het dus een wereld is van waaruit alles als het ware begint. Want alles begint met bewustzijn. Als je geen bewustzijn hebt, dan is het er ook niet hè? En dat is ook wij spreken over dat idee van kwantum. Als je er niet naar kijkt, dan wordt de particle niet, maar een wave en een wave wordt een partikel. Oftewel iets stroomt gewoon of wordt tot materie. Die partikel, dat wordt een deeltje. En dat deeltje is dan als het ware materie geworden. Maar goed, dat zijn ook allemaal zulke verfijnde begrippen. Belangrijk is als je je van iets niet bewust wordt, dus van jezelf, dat je een ziel bent, dan zal je altijd, laat ik zeggen, geleefd worden. Want we hebben natuurlijk dat fysieke lichaam en dat fysieke lichaam heeft allerlei kenmerken hè? Genetisch, sociaal gedetermineerd, we zijn eigenlijk vaak gewoontedieren, et cetera, et cetera. Nou, de ziel is vaak de rebel, die wil iets anders. Maar ja, wat? En als je hele omgeving zegt mens, waar heb je het over, dan laat je het of sudderen of je breekt door. Nou, die doorbraak kan worden gestimuleerd doordat je dan je gaat verdiepen in welke mensen zijn er nog meer? Welke tradities zijn er nog meer met ziel bezig geweest? Want ja, ik voel. En dan komt het woord passie. Kijk, het woord passie wil zeggen je voelt iets in jou, passie, een vuur. Passie betekent ook eigenlijk die vuurkracht die jou stuurt. Want het is echt een sturende kracht van jouw ziel. Want je ziel is natuurlijk een levend, oneindig wezen dat zich met een bepaald aspect via jouw persona, via jouw lichamelijke verschijningsvorm, die je ook op dat moment zo als het ware gecreëerd hebt. Ja, dat klinkt ook weer zo deftig. Kan ik ook weer natuurlijk wat meer specifiek in zijn. Maar even dus nu doorgaan op passie. Dus dat vuur in jou dat wil branden, dat wil eruit, dat wil expressie. En als je dat niet doet, dan krijg je depressie. Daar hebben we het al vaak over gehad, hoe belangrijk dat is of wordt je agressief en zelfs je kan helemaal  gewoon nou ja, eigenlijk een soort zombie worden als je dus niet volgens expressie leeft? Ja, regressie, dat is die zombie achtige staat. Precies. Dus met andere woorden hoe belangrijk is het, dat je je passie gaat volgen? En dat is vaak tegen de draad. Tegendraads. Het woord zegt het al. En waarom tegendraads? Omdat het een innerlijk vuur is. Wat bij sommigen natuurlijk wel misschien direct naar buiten komt. Maar meestal en dan komen we weer bij de Kunst van Zelfrealisatie moet je leren om te luisteren naar jezelf. En dat is al op zich een kunst om in de stilte te gaan. Meditatie, natuur. Je omringen met mensen die jou inspireren in plaats van naar beneden halen. Nou ja, zo kan ik nog wel even doorgaan.

Ida: Ja, want ik merkte zelf dat ik dat begrip passie toch heel moeilijk vond. Je legt het nu verder uit, maar voor mijzelf was het toch steeds nog een begrip wat ik niet kon pakken om het maar zo te zeggen. Zo van ja goh, waar zit dan mijn passie? Tot we eigenlijk er opkwamen dat als ik kijk naar mijn leven, dan zie ik dat ik eigenlijk altijd heel erg sterk ben in mensen supporten. Ja, en dat is eigenlijk ook wat ik echt wil, dat is dat het werk van Madama in de toekomst voortleeft. De werken, de schilderijen, de teksten, de muziek dat het een plek krijgt, dat dat voor het nageslacht behouden blijft, om het maar zo te zeggen. En toen merkte ik eigenlijk dat is dus eigenlijk mijn passie en een zin die daarbij mij ook geholpen heeft om dat helder te krijgen is: Wat wil ik eigenlijk realiseren in dit leven? Ja, wat wil ik realiseren? Want ik merkte toch heel vaak dat als in allerlei cursussen etc mensen roepen altijd, ook als ze ander werk moeten gaan zoeken. Nou, leef je passie. Ja hallo, dat heeft toch wel enig graafwerk nodig en herkenning en erkenning van wat je tot dan toe gedaan hebt in je leven misschien, of wat je juist anders wil, waardoor je zo'n begrip als passie handen en voeten kunt geven.

Madama: Ja maar wat ik ook hierin hoor is: Kijk bijvoorbeeld jij wil mijn werk naar buiten brengen. En waarom? Omdat je eigenlijk je diepste passie is, namelijk kwaliteit van leven. Waarheid. Wat is waarachtig? En je herkent dat in alles wat ik doe. Want inderdaad mijn leven, mijn passie is natuurlijk het Ik Ben Zijn. En dat is ook iets wat natuurlijk, laten we zeggen de afgelopen vijftig jaar nou ja, gewoon het kompas is en waarschijnlijk al langer. Daar ben ik natuurlijk mee geboren en die wil om in dit leven het Ik Ben te realiseren en te Zijn en een inspiratiebron daaruit volgend, eigenlijk voor anderen. Maar voor jou was het wel een beetje moeilijk soms, omdat als je passie is om een ander als het ware, of het werk van een ander groot te maken met een zuivere intentie, ja dan is het best wel soms, ik zal maar zeggen diffuus hè? Als je dat niet direct terugkrijgt van: nou meteen wereldberoemd of weet ik veel wat. Dus je passie was voor jou een klein beetje iets van ja, hoe zie ik dat dan hè? En dat is ook vaak met passie moeilijk, want met passie, wat is de eigenschap van passie? Dat je dat moet doen n'importe quoi. Dus met andere woorden wie of wat ook zegt van goh, waarom ga je schilderen of waarom ga je muziek maken of waarom ga je op een berg zitten of waarom dit? Dat zijn dus eigenlijk immateriële motieven die jij dus gaat hanteren en waarvan een ander soms eigenlijk echt niet weet waarom je dat wil omdat die hele innerlijke drijfveer echt van jou is. Dat is iets dat voor niemand zichtbaar kan zijn. Totdat het onzichtbare zichtbaar is geworden. En dat is één van de dingen van de ziel. Die ziel, die is in jouw lichaam of in jouw vorm of in jouw karakter geïncarneerd. Die tijdloze ziel om juist dat onzichtbare stukje, waarvan jij denkt nou, dat wil ik nou in dit leven duidelijk maken, dat segment van mijn totaliteit, dat wil ik naar buiten brengen. En ja, je weet misschien niet altijd van tevoren of het moeilijk is of niet hè. Maar in ieder geval je moet het doen. En dat is de passie en de innerlijke drijfveer en de Kunst van Zelfrealisatie. Dat je het doet.

Ida: Ja, want dat vind ik ook een heel belangrijk punt wat je zegt, namelijk, je doet het omdat het inderdaad een innerlijke noodzaak is en dat merk ik ook. Ik vind het dus ontzettend leuk om die podcast te verzorgen. En dan zijn er natuurlijk mensen die zeggen ja maar wat besteed je daar een hoop werk aan en wat levert dat nou meteen op? En dat is dus inderdaad, daar sta ik niet eens bij stil eerlijk gezegd, want het geeft mij zoveel voldoening om die podcast uit te werken, er een blog van te maken, er een YouTube filmpje van te maken. En natuurlijk is het hartstikke fijn om terug te krijgen van mensen, dat ze er iets aan gehad hebben, dat het geraakt heeft et cetera. Maar ik merk dat het echt voor mij, van binnenuit komt. Dat ik denk ja, dit is een middel, een manier om het werk van Madama verder te brengen. 

Madama: Ja, dat is een stuk zelfacceptatie.

Ida: Dat soms passie en materie, niet letterlijk, maar toch misschien soms haaks op elkaar kunnen staan. Dat wil niet zeggen dat het niet leuk is als dat toch gerealiseerd wordt.

Madama: Nou ja, kijk, het gaat erom dat even tussendoor. Kijk, er zit dus een stukje zelfacceptatie in. Dat je dus heel duidelijk weet dat wat voor jou belangrijk is en jou voedt, want dat hoort bij elkaar, jou voedt.  Dat je ook accepteert dat dat misschien soms een vernieuwing is hè. Dus je moet het nog introduceren en dat het ook inderdaad niet meteen is van nou, als ik dat doe, dan brengt het dat op. Dat mag het zeker doen, maar het motief is zelfrealisatie. Het motief is ik wil uitdrukken wat in mij leeft en wat ik waarachtig vind om te doen. En bovendien is er nog een andere notatie, namelijk dat alles wat je doet is een trilling, een frequentie. En ook al denk je soms van nou niemand ziet het of niemand hoort het, dat je dan toch de trilling van waarachtigheid, van wat jij werkelijk, van jouw ziel in de wereld hebt gebracht. En die trilling dus eigenschap van trilling, namelijk energie en frequentie gekoppeld aan bewustzijn. En dat is eeuwig.

Ida: In het begin zei ik van juist in dat kleine stukje filmpje ga jij van die prachtige collage van The Art of Self Realization die ook zo heet loop je naar jouw portretten? En in die overzichtstentoonstelling Madama Modern Sacred Art from the Heart, die we dus in 2016 hadden, heb je een hele serie portretten geëxposeerd. En daar zat natuurlijk ook een hele ontwikkeling in. En ik denk dat het heel mooi is om daar iets over te vertellen. Van dat portret  uit 1968. Oh ja.Dat klopt ook. En een portret wat helemaal zwart is met een soort zwarte steen en energie portret. Nou, dat soort portretten hangt daar. Misschien kan je daar in eerste instantie iets over zeggen.

Madama: Ja, want kijk, dus die eerste collage was al uit 1974, dus kun je eventjes terugrekenen. 1974 En toen waren er echt nog heel weinig mensen spiritueel bezig. Ik was toen net eigenlijk weggegaan van de Gerrit Rietveld Academie en het jaar filosofie. Dus met andere woorden ik moest het echt zelf uitzoeken. En toen ben ik ook voor het eerst met de mystiek in aanraking gekomen dat ik dacht ja, dat woord zelfrealisatie, dat is daar een normaal begrip, de Atma, hè. En ook de Atma als afspiegeling of weerspiegeling van Brahma dus. Dus laten we zeggen het grote geheel. De God, hè, zouden wij zeggen, is tegelijkertijd het kleine, oftewel de ziel. Nou ja, dat soort verbindingen, ja, dat was gewoon nieuw. En ik dacht ja, hoe ga ik dat nou uitdrukken? En toen heb ik voor de portret vorm gekozen. Omdat je gezicht is natuurlijk een heel duidelijk beeld van wie je bent, uiterlijk. Nou ja, en toen ben ik dus die transformaties gaan schilderen ik had soms ook modellen.

Nou het allereerste, die uit 1968 waar je het over had, dat was nog van de academie dat ik mezelf als een soort ei had geschilderd.  En iedereen zegt wat is dat nou hè? Dus het was ook echt, kon ik ook niet uitleggen van ja dat ben ik dan, dat ei met dat oog erin, dat alziend oog zou je nu zeggen, maar wist ik veel nog van bewustzijn en dat je een geest, een ziel bent op die manier, zo letterlijk. En nou ja, toen ben ik dat eigenlijk jaren gaan doen. Alle stemmingen die ik had en op een gegeven moment kwam ik inderdaad in het zwarte gat. Dat is dat zwarte portret van Take off your mask, the Black Space. Toen kwam ook net The Black Hole in the Universe uit.

En nou ja, je was helemaal, dacht je Oh God. En toen ben ik dat zwarte gat ingegaan. Dus in die diepte, die alchemie waar we het veel over gehad hebben van de veranderingen. En toen heb ik mezelf, nou ja, in allerlei kleuren, maar ook verscheuringen. De breuk die ik had, hebben we nog niet eens over gehad over de galerie. Toen zag ik mezelf echt bijna, ja, een soort prikkeldraad portretten eigenlijk.  Maar tegelijk kwam er ook wel weer de mythische, dat mythische stuk. Dus ook eentje met zand. En nou ja, het archaïsch portret, weet je. Dus je kwam allerlei lagen tegen van jezelf en het tijdloze waar we het over hadden. Dat eeuwige van iedere keer een andere vorm en net zo goed als ik zoveel schilderijen maak. En toch maak ik ze dus, mijn Ik Ben drukt zich steeds uit. Alleen de vormen veranderen en dat zie je heel mooi in die portretten.

Ida: Ja, en het leuke is ook dat je eigenlijk vrij recent opnieuw een serie portretten hebt gemaakt. Zelfportretten, waarvan dus de laatste Creatix Mundi is. Maar de andere zijn ook heel interessant omdat je daar een bepaald procédé gebruikt hebt, maar daar heb je ook een bepaalde boodschap mee denk ik.

Madama: Nou het procédé wat ik heb gebruikt is dus dat ik nu voor het eerst dan dacht nou ik ga ook eens digitaal proberen. Dus de foto gedrukt op een canvas of op een doek of hoe je het ook noemen wilt. Maar ja, ik hou er helemaal niet van ik vind het zo plastic dus ik ben waanzinnig veel daar overheen gegaan. Maar het leuke was wel dat hele realistische van die ogen en de neus. Of nou ja, in ieder geval dat portret dus. En wat wil ik daar mee zeggen? Nou, ten eerste de veranderingsprocessen, want ik heb dus ook een hele tijd sjamanistische portretten gemaakt, dus daar kunnen we ook nog misschien een keer over hebben. Die zijn heel wild. Je zou kunnen zeggen de gypsy in mij, de zigeunerin in mij. Maar daarna ben ik eigenlijk toch meer tot een verstilling gekomen. En dat laatste inderdaad Creatrix mundi. Dus wat ik al zei het proces van zelfrealisatie is niet van een dag. En mensen die dat wel vinden, ik vind het prima, maar ik weet zelf en ook wel met de mensen om me heen. Heel erg diepgaand, ingrijpend proces. Maar inderdaad uiteindelijk simpel, want het gaat natuurlijk om je Ik Ben en je Ik Ben is niet iets hè? Je kunt je niet vasthouden aan het Ik Ben, maar het Ik Ben houdt jou vast. Dus met andere woorden er is iets van een opluchting, een verlichting van jouw zwaarte wat je dan al die jaren gedragen hebt. Je persoonlijkheid en je maskers, noem het maar. Ook inderdaad een masker. En bij Creatrix Mundi voel ik heel erg die schedel als schaal, dus je ziet dat ook zo opengaan. Net als bijvoorbeeld bij ISIS,  de Egyptische Godin Hathor zie je altijd die horens van het luisteren dus eigenlijk de koe hoorns. Maar omdat een koe, die heeft grote oren, die kan alles horen, maar die kan ook ontvangen. Die hoorns staan voor het ontvangende en daar vangt zij dus de zon op en dan kom je weer zon, sol ziel. Dus zij heeft een direct contact als je je opent, met jezelf, namelijk met je ziel en dan word je een godin en dan word je een creator of een Creatrix, dan ben je één. Dan is jouw ziel eigenlijk niet meer te onderscheiden van het universele leven, het universum, de wereldmoeder Anima mundi. Er zijn 5000 miljoen woorden voor om die eenheid van jouw Atma en jouw Brahma, jouw innerlijke deeltje en het grote geheel dat versmelt met elkaar en dat wil dus niet zeggen dat je persoonlijkheid daarmee er niet is. Juist, want uiteindelijk kan je dan jouw persoonlijkheid helemaal inzetten, omdat je nu de maatstaf hebt van waar gaat het over? Namelijk het doorgeven van het universele leven in jouw unieke vorm. Dus die combinatie van universeel en uniek, dat geeft zo'n vreugde. Dan kom je weer op het woord passie en dan is die passie ook niet meer een lijdensweg, om het zo maar te zeggen. Maar een opstanding, een vreugdevuur van ik deel ieder uur genees ik ook mijzelf door het Zelf te zijn.

Ida: Ja Madama we hebben heel veel opgerakeld om het maar zo te zeggen uitgelegd en ik denk dat het heel mooi is om nu te eindigen met een gedicht wat je gemaakt hebt en wat eigenlijk in mijn gevoel ook het geheel als het ware samenvat. Dus dat is dan het eind van deze podcast.

Madama: Ja, mooi. Nou, dit gedicht heb ik in 2018 gemaakt. 

In godsnaam.

Voorbij de druk van het bestaan. 
De drang om voorbij de massa te gaan. 

Vibratie van de voortdurende voortgang 
van het voorspoedige
Ik roep je aan 
in godsnaam. 

Voorbij, pijn, isolatie, verstoten zijn, 
de vrije vibratie van volledig zijn, 
volledig zijn in je eigen wezen
ben je volledig genezen. 

Dus leef vanuit overvloed
is overvloeiende, onuitputtelijke bron
van vooruitgang.

Sacra Ordo Sapientiae Sophia, Amor. SOS