Blog

Afl. 33 Bestemming en Afstemming: Het Pad naar Innerlijke Harmonie

Klik HIER voor You Tube filmpje

Ida: Madama. Een thema dat vaker in je werk terugkomt is bestemming. Wat is mijn bestemming? Het is een vraag die ook heel vaak gesteld wordt door de mensen die je krijgt in je coaching praktijk. Maar wat betekent bestemming eigenlijk?

Madama: Ja, goeie vraag. En dan kan je ook weer alle kanten mee op. Nou, ik vind in de eerste plaats het woord bestemming.  Je kunt het woord ontleden: be, dat vind ik altijd leuk in het Engelse be = zijn naar stemming. Dus om in de stemming te zijn, maar ook de stem Ik Ben. Dus het feit dat je al zegt de stem en stemming betekent al dat het dus een frequentie is. Zoals je een piano ook op stemming brengt. Dus je probeert dan de harmonie, de frequenties. Dus dat zijn gewoon al de eerste associaties die je hebt bij bestemming. Verder heb ik inderdaad in de Tao van het Ik Ben het prachtige driehoekje gecomponeerd van bestemming afstemming en instemming.

Ida: Ja, want dan heb je inderdaad eerst de afstemming op de bestemming en daarmee moet je instemmen. Ja, daar kun jij zo wel meer over vertellen. Maar ik wil toch eigenlijk nog even naar dat woord afstemming, want ik merkte zelf dat het woord afstemming, dan moet je ergens op afstemmen. En wat ik zelf vaak merk is, dat er ontstaat bijvoorbeeld een bepaalde situatie en dan reageer ik meteen en dan kan ik mij aangevallen voelen. Of ik kan me geïrriteerd voelen of weet ik veel wat. In plaats van af te stemmen. Ik zat dat namelijk net even na te voelen. Toen dacht ik ja, eigenlijk zou je gewoon even moeten afstemmen op wat voel ik nou eigenlijk? Wat is er nou eigenlijk aan de hand? Ja, Eigenlijk nog voordat we nu verder meteen linea recta van hup, afstemming, bestemming, instemming. Wat is nou eigenlijk ook dat afstemmen? En hoe kun je jezelf als het ware programmeren zou ik bijna zeggen om dus meer die afstemming te krijgen op wat is er nou eigenlijk aan de hand in plaats van meteen pats boem te reageren?

Madama: Ja, nou, dat is ook op zich al een vraag of een zijns stuk waar je al ook 26 uur over kan praten. Maar afstemmen is sowieso natuurlijk en dat is natuurlijk toch wel erg gerelateerd aan bestemming, want afstemming. Ik zei al het woord stemmen. Het is als je je bestemming hebt gevonden, dus dat je weet waar gaat het leven over en wie ben ik? Dan zul je ook makkelijker, je kunt ook zeggen, als je in de knoop komt, dan moet je ook weten wat die knoop is om tot de ontknoping te komen. Dus met andere woorden afstemmen wil zeggen dat je weet waar jouw stem ligt. Maar heel vaak zijn wij natuurlijk gewoon producten van een soort reactoren van directe omstandigheden. We zijn eigenlijk heel impulsief en het klinkt dan heel positief, maar is het natuurlijk niet altijd omdat je vaak vanuit een noem het dan maar toch even lagere emotie creëert, waardoor je je er ook niet prettig bij voelt. Dus je afstemming, zoals trouwens ook op dit moment de dagelijkse werkelijkheid, brengt je ook heel vaak in een wat lagere afstemming dan in feite je bestemming is, namelijk wie ben ik en waarin kan ik mezelf uitdrukken en doe ik dat ook? Dus je bent heel vaak niet de uitdrukking van je bestemming, oftewel van wie je bent, met de instemming van je hele totale zijn op dat moment. Nee, je bent vaak een deeltje. En dat deeltje, dat is een onderdeel van de polariteit van ja, ik zal maar zeggen goed kwaad, inferieur, superieur, controle of laat ik het gaan. Of nou ja, kortom, er zijn zoveel factoren. Dat noemen wij dan ook een soort juxtapositie. Een soort spagaat, om het maar even Nederlands te zeggen. En dan is je afstemming letterlijk in de knoop geraakt. Je komt er niet meer uit of je bent alleen maar een reactor nogmaals, van de directe omstandigheden.

Ida: Ja, dat herken ik inderdaad. Omdat je dan bijna op een soort automatische piloot gaat reageren op een situatie. Terwijl als je even nuchter zou nadenken, of beter gezegd in dit geval zou afstemmen, zou je zien van oh, of ik word ergens door getriggerd of het is helemaal niet zo'n punt. Het is eigenlijk vriendelijk bedoeld. Maar ja, ik pak dat anders op. Zoiets dergelijks,

Madama: Ja, en dat trekt de ander dan ook weer mee, want die gaat dan ook heel vaak in de afstemming van huh huh? En het is inderdaad heel belangrijk, ik zei al die delen van jezelf. Ik zal trouwens dat gedicht ook even voorlezen. Het zijn twee gedichten die nou ineens in me opkomen die erbij zouden kunnen horen. Want je bent natuurlijk eigenlijk transparant hè. En dan zeg ik altijd erachter, niks aan de hand. En wat wil ik daarmee zeggen? Dat in onszelf zit een transparant punt en elke polariteit is uiteindelijk ontstaan uit een eenheid. En dat heet ook letterlijk the power point of possibilities of infinite possibilities zelfs. Dus op het moment dat je je dus afstemt op alleen maar ik noem het dan maar even de chaos, de buitenkant, de reactie ben je eigenlijk je interne middelpunt, je transparante punt kwijt dat er altijd is.  Dus als je zegt even met verstand, dan kun je misschien nog beter zeggen even transparant, niks aan de hand. Omdat je verstand is natuurlijk ook maar een deel, want het gaat erom. Je hebt dus zoveel deeltjes continu. Je bent dit, je bent dat en daarom is het ook belangrijk, zeker ook voor de ander die er al dan niet op reageert. Dat je dan niet zegt nou, je bent dit of je bent dat. Wat natuurlijk gauw de neiging is. Maar inderdaad, waarom ben je zo van je stuk gebracht? Of welk deel van jou doet nu zo, terwijl je ook wel weet dat die persoon hele andere aspecten heeft? Alleen dat ene neemt nu de overhand. Dus dat hele zowel voor degene die het creëert als voor degene die erop reageert, dat je dus niet steeds in die determinatie zit van zo ben je of zo staat het vast of  want dat is dus de foute afstemming. Dan wordt het eigenlijk een soort fixatie. Nou, dat zie je ook in de politiek en overal die fundamentalistische eigenschappen van als je niet dit, dan dat. Terwijl het zijn allemaal aspecten en uiteindelijk zijn het aspecten van wat ik dan de innerlijke diamant noem. Die is transparant.

Ida: Ja dat vind ik heel mooi gezegd en ik denk dat het ook goed is om nu even dat op een poëtische manier te vertalen.

Madama: Ja dus. Het heet

Het gezegende pad. 

Het gezegende pad omvat
alles wat jij vanuit je hart 
in delende dankbaarheid 
ontvangt en doorgeeft 
aan de andere delen van jou.

Madama 2021

Ida: Ja, dat gedicht, dat hoort eigenlijk bij een tweezijdig beschilderd ongespannen doek. Wind van Weelde andere kant, heet Roosvenster. En het leuke is wel om even te vermelden dat wij dat doek hebben geëxposeerd in New York en zelf met dat doek op stap zijn gegaan. Ja, ik zie ons nog met een opgerolde scroll want die kun je oprollen als een tapijtje. Dus wij liepen daar met ons vliegend tapijt. Ja, we liepen daar door minstens een meter sneeuw in december met zo'n tapijt rol onder ons arm door New York. En nou, dat was fantastische tijd, mooie expo. En ja, dat is dan toch wel heel leuk als zo'n werk ook breder gezien wordt.

Madama: Ja. Maar dus dat is dan die delende dankbaarheid en die delen. Daarom wou ik het ook eventjes op dit moment lezen, omdat het zo belangrijk is als je merkt, dat hadden we ook in de vorige aflevering over de ontvangende kracht van Maria. Oftewel je eigen zielezijn ook dat je dus kunt ontvangen. En die afstemming heeft vaak te maken met dat je niet kunt ontvangen. Dat je dus dan weer helemaal potdicht, zit, letterlijk.  Dus dat is een beetje het antwoord op wat is afstemming?  En dan heb ik dus nu dat andere gedicht wat ik mooi vind naar aanleiding van deze teksten. Dat is het pad van de schildpad.

Het pad van de Schildpad

De bestemming is als een schildpad 
die haar huis altijd bij zich draagt
waar zij ook gaat -
de bestemming is het incarneren 
van je Goddelijk Zelf
in iedere stap 
door eenwording
met de weg, die je bestemming is:
God in jou te openbaren
als je thuis.

Ida: Ja ik vind het heel leuk, want we hebben nu eigenlijk gekeken naar dat soort afstemming en hoe belangrijk het is dat je jezelf kunt afstemmen op jezelf zou ik bijna zeggen. Dat je dus inderdaad naar binnen gaat, naar binnen gaat en ook bij wijze van spreken in plaats van tot tien tellen, zegt van ‘Transparant, niks aan de hand’. Vind ik ook een hele goeie. Maar dan gaan we even nu naar het woord bestemming. En dat is dus, zoals ik al eerder zei, een thema wat dus heel vaak terugkomt, ook in jouw werk. En het komt onder andere terug in de Tao van het Ik Ben, daar zie je een paar keer dat je dus in een bepaalde strofe over bestemming hebt gehad. Ja, het boek De Tao van het IK BEN precies En daar is één stukje wat dus inderdaad ook helemaal gaat over die bestemming.

Ieder mens wordt binnengelaten 
in de bus naar je bestemming. 
Wat is je bestemming?
Wat anders 
dan de zuivere afstemming 
van je innerlijk leven,
tot uiting komend 
in je gedrag 
als twee helften 
van je integrale wezen?

Madama: Ja, mooi. Ik vind het namelijk zo grappig omdat ik zeg het hier dan 2021, zeg ik dan weer inderdaad het uitdragen van je bestemming is gewoon, hoe raar het ook klinkt, God te zijn als je thuis. Dus dat is die metafoor van die schildpad, Kijk je doet die stap voor stap en je pad is je schat. Dat zeggen we ook vaak. Dus elke seconde doe je je pad en je draagt dat schild van bescherming dus ook vaak het symbool van eeuwig leven, lang leven en vruchtbaarheid.  Nou, het is een heel prachtig symbool, maar ook een prachtige werkelijkheid natuurlijk, die hele schildpad. Maar het is eigenlijk eeuwenoud en zo simpel. Dat je dus je eigen huis, namelijk je eigen goddelijk Zelf, in iedere stap meedraagt, maar dat je hem vooral uitdraagt. En dan kom je dus bij dat begrip van instemming. Dus je hebt bestemming, dat is dan echt. Nou, wat is dat nou? Dat hebben we net verwoord. Het weten dat je in feite een Godin, God, een wezen, je Goddelijk Zelf, je goddelijke kern, je source, je bron. In ieder geval een meerdimensionaal zelf. Dus niet je gedetermineerde, eeuwig durende reagerende zelf, maar echt die innerlijke stilte, die innerlijke aanwezigheid van leven die ononderbroken is ook. Dus wij zijn alsmaar de hele dag aan het bla bla, maar uiteindelijk is dat die ononderbroken stilte, die ononderbroken wijsheid en liefde die in jou is. En die instemming is dus dat op het moment dat je aanvaardt en dat noem ik echt heel bewust aanvaardt dat dat je pad is en dat het dus in feite niet uitmaakt hoe je het doet.  Dus de één is een bakker en de ander is een houthakker om even een beetje zo te rijmen. Maakt dus niet uit, het heeft geen meerwaarde. Het gaat erom als jij maar in dat wat je doet dat wezenlijke zelf kwijt kunt. En dat is die instemming van nou ik bijvoorbeeld, ik ben een fantastische bakker, ik maak heerlijk brood, ik doe het allermooiste brood wat ik op dit moment kan maken met de liefde die ik heb. En dan is het goed. En de ander zegt weer ik ben een schilderes zoals ik en ik moet schilderen. En ook al heb ik er duizend al, dan wordt het 1001 en wordt 1002, want ik moet het uitdrukken en daar stem ik mijzelf bij in, met alle voor en nadelen. Wat het ook is, wat het voor de maatschappij betekent, voor jou, jouw innerlijke dimensie, jouw innerlijke bestemming, is dat jij op je bestemming bent. En op het moment dat je op je bestemming bent, kan er eigenlijk niks misgaan, want je bent thuis.

Ida: Ja, ik moet er even aan denken dat wat je nu zegt dat jij als kunstenares inderdaad moet schilderen. We hebben het al eens eerder gezegd, een soort innerlijke noodzaak. En dat was wel grappig, want ik had laatst een gesprek met iemand en ik zei nou ja, er worden weer zes prachtige grote nieuwe werken gemaakt en het eerste wat die persoon vroeg was ja, is dat in opdracht? En ik zei nee en toen nog een keer. Ik zeg nee, maar het is die innerlijke noodzaak en dat is iets waar ik ook aan denk als je het hebt over bestemming, het geeft je ook een focus. Het geeft je ook een doel. En dat betekent ook dat dat dus iets is wat eigenlijk doorgaat en gecreëerd wordt n'importe wat. Dus dat is toch ook wel, zeker als je dat ook kunt realiseren. 

Madama: Nou nee, niet als. Nee, daar geloof ik niet in. Ik geloof niet in het woord als. Je kunt, als jij instemt met dat wat jij wil doen en moet doen, en al inmiddels weet. Dus die ontknoping van je knoop. Dus ga eerst ontdekken van wat zijn de obstakels, wat is m'n knoop? Want ik voel wel dit of dat. Maar en dat zijn dus de bekende maren, want focus, je zegt het woord al betekent vuur. En vroeger was ook altijd zowel in een stad had een vuur hè maar ook het haardvuur in je huis betekent dus dat dat het centrum is. Het vuur is het centrum. Dus als je je centrum niet, laat me zeggen voelt, dan ben je koud. Dan laat alles je koud ook eigenlijk. Wat kan jou het schelen allemaal. En iedereen kent dat wel hè. Dus nou ja, de hele wereld zit er vol van. Het is niet betrokken, want je bent een deel van het geheel. Je bent een deel van het geheel, maar tegelijkertijd maak je ook deel uit van het geheel. Dus dat wil zeggen het maakt wel uit wat je doet, het is wel belangrijk dat je je bestemming vindt en voelt, ook al kan je dat misschien niet rationeel verklaren. Maar met je hart kunt je instemmen. En ook al begrijpt niemand misschien waarom je iets doet, jij van binnenuit weet ik moet dit doen. Waarom? Dat is jouw betrokkenheid, jouw acte de présance, jouw geschenk aan het leven wat jou is geschonken.

Ida: Ja dat is natuurlijk heel belangrijk dat je dus een bijdrage levert, et cetera. Maar het is ook heel vaak lastig om te achterhalen van wat is nou mijn specifieke bijdrage? De neiging is toch om je vaak wat kleiner voor te doen dan je bent. Denken van nou ja, wie zit er nou op mij te wachten? En hoe zie jij dat? Hoe kan je dat transformeren? Hoe kan je dat veranderen?

Madama: Nou kijk, het is altijd weer een afstemming om dan maar weer even met dat woord te gaan. Kijk, ik denk dat als je je afstemt op de innerlijke stilte in jezelf, de innerlijke, het gevoel van, klinkt ook weer zo heilig, maar wat ik al net ook zei, die delende dankbaarheid. Je wordt altijd eigenlijk wakker met het feit dat je het leven hebt gekregen, dat er weer adem door je heen komt. Dat leven is de adem.  Dat zou je kunnen zeggen dat is pure potentie, dat is gewoon adem, dat is leven. En dan kom je bij je, zal ik maar zeggen, bij je vorm van wat kan jij daarmee doen, met die omstandigheden waarin je op dat moment zit?  Wil ik die veranderen? Ben ik master? Ben ik master of ben ik victim? Ben ik slachtoffer? En wat is slachtoffer? Als je het gevoel hebt van dat je baalt dat je wordt geleefd, dat je er niks aan kan doen. Dat alle buitenwereld groter is dan jij. En dat is een heel normaal gevoel op zich wel, maar wil niet zeggen dat het normaal is. Want je creatieve principe, je essentie, is altijd per definitie je zou kunnen zeggen expansief. Waarom? Dat is net als de hele natuur. Heb je ooit gezien dat er maar één blaadje aan een boom zit? Het zijn er altijd meteen 1000 miljoen. Er valt nooit één blaadje alleen maar van de boom, dan ook meteen 1000 miljoen.

Dus met andere woorden dat principe van voortplanting, van vruchtbaarheid, van groei en van bloei. Ook al is het bij wijze van spreken zoals een roos en die bloeit en die ziet er prachtig uit. Een waanzinnige regenbui, en wam, alle blaadjes zijn weer weg. Ja, maar de roos heeft wel gebloeid. De roos heeft wel haar leven gegeven, haar geur afgedragen en dat is het enige, het is allemaal niet zo in feite hoogdravend dus. Het kan zijn dat je zegt nou vandaag ga ik, ik zeg maar wat kopjes theezetten. Vandaag ga ik naar de sauna, vandaag ga ik mensen helpen. Vandaag ga ik helemaal niks doen, is ook een statement, zegt Frieda Belinfante, vond ik wel een mooie. Er is geen vorm voor dat wat jou in vormloosheid de kans geeft om gebruik te maken van jouw geweldige creatieve energie in jou om er iets van te maken. En dat is ook de oorspronkelijke betekenis van Maya eigenlijk hè? Maya is niet alleen illusie. Nee, Maya betekent eigenlijk in sommige culturen ook water, of noem het, he heeft duizend betekenissen. Maar Maya wil zeggen eigenlijk een waaier van mogelijkheden die je inderdaad kunnen overdonderen van huh? En inderdaad, wat doe ik ertoe en die hoeveelheid van alles. Maar je kunt, als je dan weer teruggaat, de contraction, de terugtrekking van je aandacht naar binnen. En dan in overeenstemming ook weer een woord overeenstemming. Dus instemming, overeenstemming met dat wat jij bent op dat moment. Dan hoef jij niet in principe je alleen maar geblokkeerd te voelen. Je kunt de blokkades dan op een bepaalde manier omverwerpen en zeggen Oké, ik heb misschien geen controle over het leven, maar ik kan wel compassie hebben met dat wat bij mij hoort. En misschien stelt het voor een ander niks voor, maar ik hoef me niet te vergelijken met iemand anders, want mijn pad is mijn schat.

Ida: Ja, dat is denk ik heel goed verwoord, want dat betekent dat je dus eigenlijk om  even de cirkel rond te maken, door die afstemming op je eigen pad, op je eigen zijn, op je eigen stem, dan is dat ook inderdaad de stem Ik Ben die jij bent en dan kun je daar ook ja heel gelukkig mee zijn zal ik maar zeggen. Dan hoef je niet te denken van oh oh, ik moet eigenlijk dit of ik moet eigenlijk dat of moeten altijd. Nou ja, eeuwige moeten.

Madama: Nou, dat is vaak de idee ook waarom mensen dus hè. En ook wijzelf natuurlijk. Dat je dus ook daardoor je afstemming verliest.  Je wordt gemanipuleerd door jezelf natuurlijk en je wordt geblokkeerd en je absorbeert het gevoel van uitsluiting. En ik hoor er niet bij en ik ben minder, nou ja, alles waardoor je dan weer aangevallen voelt. Het is eigenlijk altijd die spagaat en als je dat eenmaal herkent, inferieur, superieur, dan zal er zoveel van je afvallen dat er dus net als een passerpunt, die twee benen van een passer die dus samen een cirkel maken, maar die zitten wel bovenaan, aan elkaar vast. En onthoud dat, een driehoek, het is altijd een driehoek en als je in het midden een streep trekt, dan is er altijd een middelpunt. Je moet altijd zorgen dat je teruggaat naar het midden en daarom noemde Boeddha dat ook de middenweg. Daarom vind ik het ook heel mooi om misschien af te sluiten met een gedicht wat ik pasgeleden weer herlas. Want ik, ik verklank altijd mijn eigen gedichten op de vleugel. De wedergeboorte van het licht. Het was toevallig 15 mei en dat gedicht was ook geschreven 15 mei en ik had ook een droom, en het er al een beetje zo over gehad, dus dat is weer ook een ander voordeel van afstemming, instemming en op je bestemming bent, is namelijk dat dan de tijd overeenstemt om maar zo te zeggen, de tijd wordt synchroniciteit oftewel de altijd. Dat zal iedereen wel meemaken. Daarom zei je ook al de cirkel is rond. Op een gegeven moment kom je in een dimensie terecht meer dimensionaliteit van de tijd. Dat je eigenlijk je ook niet meer zo druk hoeft te maken over de tijd, want die lost zichzelf wel op. En in dat oplossen, daar zit dus de kern. Nou, nu zal ik even lezen 

De wedergeboorte van het licht. 

De altijd aanwezige kracht Ik Ben, 
was en zal zijn, 
de Alfa en de Omega, 
het begin dat nooit begonnen is 
en het einde dat nooit zal komen. 

Want Ik ben het levende leven. 
Nu en altijd in synchroniciteit
met het dagelijkse gegeven. 

Alles is een instrument 
tot zelfkennis 
en verrijking van groei en bloei. 

Zoals een bloem haar schoonheid 
vanzelfsprekend deelt.

Tekst Madama