# 37 Cosmic Crash

Klik HIER voor het YouTubefilmpje

Ida: Madama. We gaan vandaag een podcast maken en ik heb er ongelooflijk veel zin in, want we hebben een pauze ingelast tijdens de zomermaanden. Niet stilgezeten, integendeel. We hebben onder andere alle afleveringen die we tot nu toe hebben, de 36 afleveringen, staan ook allemaal op YouTube, kanaal Margareth Adama. Dus iedereen kan nu ook met beeld erbij zien waar al die prachtige podcasts over gaan. En we zijn nu dus bij nummer 37. En dat wordt een podcast waarin wij een Ritual Art Construction gaan bespreken. Ik denk dat je eerst nog eens even moet teruggrijpen op waarom die naam? Ritual Art Construction.

Madama: Ja, nou, ten eerste mijn hele oeuvre bestaat natuurlijk toch wel uit een enorme rituele benadering van alles. Dus het is niet per se expressionistisch of abstract of impressionistisch, maar echt van binnenuit. Wat betekent dat object? Of die kleur, of die compositie? Of het onderwerp? Nou, Ritual Art Construction is dus rituaal. Nou, het woord zegt het al ritueel dus het betekent iets meer dan de dagelijkse gebruiksvoorwerpen. Art, het woord zegt het al kunst en construction wil zeggen dat het een samenstelling, een soort compositie van verschillende elementen is. En heel vaak zijn die elementen ook alledaagse, nou ja, het kan van alles zijn, van melk doppen, sterretjes. Ja, van alles, dat horen jullie zo wel even. Maar het zijn dus een combinatie van verf, glitters, soms maar allemaal plastic dingetjes, maar ook edelsteentjes. Dus alle soorten materialen die één onderwerp dienen. 

Ida: Kun Je zeggen wat in dit geval het onderwerp is geweest van deze Ritual Art Construction.

Madama: Ja, je zou kunnen zeggen het heet Klaar Over. Dus het gaat over mijn, ik zou ook bijna zeggen rituele dood, want ik ben natuurlijk niet werkelijk dood, anders zat ik nu niet hier. Maar ik was twaalf jaar en naar aanleiding van een klaar over feest kan ik even op doorgaan, maar ben ik in ieder geval overreden door een auto met zeer, zeer diepe gevolgen. Fysiek en eigenlijk met deze Ritual Art Construction heb ik zo'n mooie samenballing, dus dat is eigenlijk ook het woord van symbool. Een symbool is een samenballing. Maar ja, meer dan symbool is eigenlijk een rituele herbeleving, maar ook ordening in je geest van de elementen, wat er toen gebeurd is en ook relatie in dit geval met mijn moeder.

Ida: Ja, want misschien is dat toch wel heel mooi om daar iets over te zeggen. De relatie met jouw moeder omdat je ook in the Ritual Art Construction, dat is eigenlijk meer een assemblage dan een schilderij, elementen hebt verwerkt die ook aan jouw moeder herinneren, zoals bijvoorbeeld een spiegel.

Madama: Ja, de spiegel die zij heeft geborduurd, een auto-ongeluk dat dat zij ook heeft gekregen en waarvan men toch, nou ja, men zeker weet eigenlijk nu dat ik dat auto ongeluk heb gekregen om iets voor haar als het ware uit te stellen, want het was gewoon een vloek die voor haar bedoeld was. En aangezien ik dus wat we nu begrijpen, ik medium ben, heb ik dat dus opgevangen, letterlijk en ben dus zelf onder die auto gaan liggen. Maar later is mijn moeder inderdaad overleden eraan en ik dus op een haar na letterlijk. Op een nanoseconde was mijn hoofd eraf en ik dus net niet dood. En bij mijn moeder heeft dus inderdaad die bloedende wond tot de dood geleid. En we hebben dat verhaal gehoord via een politieman. Ik was er zelf niet bij, maar dan zie je dus ook in The Ritual Art Construction, zie je dus ook van die aderen. Dus dat zijn hele mooie rode, ja, heel banaal gezegd plastic aderen en die dus zowel mijn eigen bloed als het bloed van mijn moeder verbeelden. Dus de band die je met je moeder hebt, letterlijk ook door het bloed. De navelstreng. En dus vandaar dat ik ook de auto, dus zowel mijn eigen auto-ongeluk als er zit ook een schattig klein autootje in. En boven op die auto zie je ook een prachtige libelle. Dus allemaal vanuit speelgoed land maar met het idee van, het heeft mij in ieder geval totaal getransformeerd tot wie ik ben. Dus wat ik wel eens eerder zei The exorcism of pain is a painting. Dus het heeft natuurlijk zoveel connotaties. Ik was twaalf jaar. Ik weet niet of ik dat al gezegd heb, maar heeft zoveel connotaties gehad voor de rest van mijn leven. Alleen al qua pijn en qua gebeuren. Want in feite heb ik dus toen, kun je dus nu zeggen, een bijna-doodervaring gehad. Ik heb mezelf dus inderdaad zien liggen daar in hartje Amsterdam, op het Leidseplein, waar dat kleine over feest werd gehouden en waar een auto zo nodig Nou ja, ja, ook weer een heel verhaal. Maar laat ik het even inkorten. In ieder geval zo nodig dan mij moest omverrijden. Omdat die dacht dat de politieagenten inderdaad het verkeer niet meer tegenhielden. Wat ook zo was, want het was tegen het einde. Maar het is in ieder geval een zo'n dramatisch gebeuren. Want het was de dag dat mijn moeder dus afscheid nam van haar werk op diezelfde Leidseplein, omdat ze hoogzwanger was. Ja, ik heb dus iets opgevangen, zowel van mijn moeder, maar achteraf gezien eigenlijk natuurlijk ook voor je eigen ontwikkeling hè, dat je toch de ommekeer letterlijk in je leven maakt. Daarom noem ik het ook een cosmic crash. Je bent op dat moment inderdaad zo geconfronteerd geworden met de botsing met de 3D wereld. Zoals we nu zouden zeggen met de aardse materiële wereld. En ik wist dat dus een ander ding, los van dat je voor je moeder iets tegen hebt gehouden, wist ik ook voor mezelf dat ik ook eigenlijk uit deze wereld bij wijze van spreken wou stappen. Alleen wist je dan toch nog niet hoe. Dus het is altijd een combinatie van je individuele opdracht en je universele opdracht.

Ida: Ja, want je zegt net ook van ik heb eigenlijk iets opgevangen, een vloek. Dan is het misschien wel goed om dat even in een context te plaatsen. Want jij bent Indisch en ja, dat heeft toch een heel andere connotatie. Want mensen denken een vloek, wat is dat dan in godsnaam? Dat je even misschien uitlegt, wat is daar aan de hand? En dat je dus ook ziet en dat is dus bijzonder, hoe een heel mensenleven eigenlijk toch door bepaalde dingen beïnvloed kan worden.

Madama: Bedoel je een heel mensenleven, dat als er een vloek op jou is, dat dat dan moet uitwerken. Wat bedoel je precies?

Ida: Ik bedoel dat het toch op een gegeven moment zijn werking doet en dat is dan op dat moment dat jij dat hebt opgevangen? Maar ja, uiteindelijk. Wat natuurlijk ook heel apart is dat jij een hoofdwond kreeg bij dat ongeluk op 12-jarige leeftijd, maar dat jouw moeder aan een hoofdwond is overleden op door een auto-ongeluk.

Madama: Ja, dat is gewoon de vloek. Kijk, het was zo dat de context is inderdaad zwarte magie zo heet het dan. Of guna guna. Nou ja, d'r zijn duizend namen voor. En kijk, in het westen heet het anders hè. Dus daar doen mensen gewoon aan manipulatie en ook allemaal negatieve dingen. Maar daar is het in ieder geval, in het oosten en ook in de Marokkaanse landen en Antillen en noem het op. Het bestaat gewoon dat je iemand dus negativiteit toewenst. En dat is dus in mijn moeders geval door een sultan die wilde mijn moeder kopen, ook al ongeveer op twaalf jarige leeftijd, dus vandaar dat dat allemaal speelde ik twaalf en mijn moeder dus eigenlijk net  opnieuw ging trouwen en of ze was net getrouwd maar dus nu van haar tweede man dan een kind zou krijgen. En nou ja, dat heeft zoveel jaloezie opgewekt bij degene die dus natuurlijk gewoon iemand wil bezitten. Want dat is het vaak hè. Dat hoor je ook heel vaak. Jaloezie, bezit, manipulatie, het zijn altijd iemand iets niet gunnen. En als je dus niet sterk genoeg bent, of niet bewust bent of nog niet weet wie je bent, dan kan die negatieve invloeden, die kunnen jou zo beïnvloeden. En bij mijn moeder was dat ook heel duidelijk het geval. Ze was altijd angstig en nou ja, van alles en nog wat. Los van natuurlijk allerlei nare omstandigheden, Jappenkampen en noem het op.  Ze had genoeg reden om wel ja, in die ontheemding te zijn. Aan de andere kant was ze juist ook heel positief en heel mooi en heel liefdevol. Dus het waren ook die twee krachten natuurlijk. Van wie gaat het winnen? En ja, en dat ik het heb weggenomen is later ook bewezen. Wel door mensen met verhalen en ook het feit dat het dus later toch zich heeft moeten voltrekken. Want dat is het ook. Kijk net zo goed als je goede dingen aan mensen kan wensen, kun je ook de slechte dingen wensen. En ja, er zijn wel bepaalde wetmatigheden. Dat iets wat is nou ja, een trilling zal ik maar zeggen. Die ja die moet toch worden uitgeleefd. Als je dus zelf niet in staat bent geweest om dat in jezelf te veranderen. Aan de andere kant, ja, mijn moeder is toch wel tot inzicht gekomen vlak voor haar dood dat het toch het leven gaat over zelfrealisatie, over echt, ja, dat er niks buiten jezelf is. En misschien was dat ook wel. Nou ja, in die zin was ze ook klaar, zal ik maar zeggen, want ze was er ook klaar mee.

Ida: Ja Madama dank je voor die uitleg. Ik wil eigenlijk nu toch terug naar de prachtige Klaar Over Ritual Art Construction. Want er is ongelooflijk veel op te zien. En ik noem een paar dingen. Ik zag een schep, een vork. Nou, de spiegel hebben we al even over gehad. Die heeft je moeder geborduurd. Penseel. Kan je er iets over zeggen?  Waar komen al die voorwerpen vandaan? Komen die uit je atelier? En hoe ga je te werk om daar een eenheid van te maken?

Madama: Ja, en ook alles in de Burgundy kleur, die kleur hè, dat donkerrode. Bloedrode randen ook. En verband. Ja, er zit ook een luikje. Je ziet ook  een soort, het zijn allemaal hele kleine passepartoutjes. Die vierkantjes. Dat staat letterlijk voor het vierkante denken waarmee je in botsing bent. Ik tenminste was altijd in botsing met het vierkante denken, maar ook natuurlijk met het stratenplan en alles.  Wij woonden dan in Betondorp, zoals dat heet, maar het is eigenlijk Slotermeer hoor. Tuindorp. Maar het waren dan betonnen huizen. En dat was natuurlijk ook heel confronterend voor de Indische mensen hè, zoals ze dan uit hun land werden gerukt. En dat heb ik ook heel erg zelf ervaren. Hoewel ik ben daar wel zelf geboren, maar je voelde gewoon dat je ouders ontheemd waren. En wat ik ook wil zeggen is dat die schep staat eigenlijk voor scheppende arbeid. Dus dat je door heel veel dingen te verwerken verder komt. Dus  dat vind ik zo interessant van een schep  altijd. Maar schep is natuurlijk ook het schepje waar de dood vaak mee wordt geconfronteerd. Dat je dan zo'n laatste stukje aarde krijgt, dus het is ook weer multi-interpretabel. Maar die pen en die penseel. Want nadat, zo zei mijn moeder altijd, nadat ik dus drie maanden in het ziekenhuis heb gelegen en natuurlijk een groot gat had. O ja, dat luikje waar ik het net over had, bedekte een heel groot gat in mijn been en er was gips en dan was er zo'n luikje en dan werd die wond steeds verschoond. Dus dat luikje en die watten heeft betekenis. Daar heb ik altijd iets mee. Ik maak ook altijd nu cirkels met een gat erin, want het is ook de opening geweest hè. Dus dat heet de Pi's, de bi's, de kracht cirkels en het is dus een cirkel met een gat erin en het gat staat altijd voor de opening, de nieuwe mogelijkheden. En dat gat in mijn been, mijn rechterbeen stond ook heel erg voor dat er letterlijk een opening is gemaakt in mijn hele energiesysteem. Ik ben daarna namelijk gaan schilderen en gaan schrijven. En ook eigenlijk zo op m'n veertiende ook echt heel bewust gekozen om kunstenaar te worden. Omdat ik, dat blijkt ook achteraf, hoor je dat veel meer van mensen met een bijna dood ervaring. Je hebt zoiets gezien dat je uit het leven bent getrokken en dus weer terug bent gekomen. En het blijkt dat ik ook weer door een interviews die ik met mensen heb gehad, dat  ik zei ja, ik ben teruggekomen uit vrije wil, omdat ik natuurlijk toch die zingeving aan het leven wat je zelf moet geven hè. Want ik zeg altijd ik ben het levende Woord en iedere zin is een akkoord, is een innerlijk uiten van waarom je op aarde bent. En ik weet heel goed dat ik als twaalf jarige, dus net voor dat ongeluk eigenlijk, ja wat we nu zouden zeggen, dat lineaire denken, dat 3D denken dat ik er echt beroerd van was. Dus dat is ook een letterlijk voor mezelf ook zo'n transformatie geweest naar hoe het anders kan. Nou ja, en kunst op dat moment, spiritualiteit was nog helemaal niet im Frage. Dus de kunst was, nou ja, de uiting voor mij. Dus ik begon het te tekenen en ook dat auto-ongeluk gaan tekenen. En ja, objectjes ook toen al. Deed ik vroeger ook al een beetje objectjes maken en nou ja, alle kunstenaars levens zoals Van Gogh en Michelangelo waren toen heel belangrijk, gaan bestuderen en dat zit allemaal in die Ritual Art Construction, want ik wist wel met kunst ben je ook vrij. Dus als je tenminste vrije kunst maakt. En je ziet ook daarin dat ik die verbindingen en dat vind ik zo helend. Dus daarom noem ik kunst ook helend. Want ik heb dus zo zowel de verwerking van de dood van mijn moeder en het verdriet van mijn moeder toch wel door die beïnvloeding ook tegelijkertijd mijn eigen leven, dat zonder dat auto-ongeluk, ja, wie zou ik geweest zijn? Zou ik misschien gewoon een heel schattig, oppervlakkig, leuk meisje geweest zijn die gewoon braaf studeerde of zo? Weet ik veel. Ik weet wel dat ik dus, nou ja, daar in feite ook een soort dankzegging dus, dat bloed, want het zit in je bloed, het is het bloed geven. Ik heb ook letterlijk mijn bloed gegeven en ik vind het wel indrukwekkend dat ik daardoor toch in een enorme verdieping ben gekomen.

Ida: Ja, Mar het is een heel mooi verhaal niet alleen, maar ook als je nog eens goed naar die Ritual Art Construction kijkt. Dan zie je dus ook bijvoorbeeld zo'n klein poppetje, zo'n klaar overtje met ogen van diamantjes en dat klaar over wat jij toen was, wat jij toen deed, ook voor andere kinderen, was toen een heel bekend gezicht in het stadsbeeld klaar overs. Dat is eigenlijk ook wat je net zelf zegt. Door dat auto-ongeluk die periode is een oversteek geweest Klaar Over naar een  leven zou ik zeggen dat natuurlijk dan op gang moet komen maar waarin de vraag naar de zin van het bestaan centraal staat. Wat is de zin van het bestaan? Wat is de essentie die vragen dat die eigenlijk voor jou cruciaal zijn geworden?

Madama: Zeker? Ja, want dat Klaar overtje, dat vind ik zo bijzonder dat ik dat heb gevonden. Dat moeten jullie echt gaan bekijken. Zo'n klein blauw plastic, klaar overtje, echt met zo'n bordje. Zo'n klaar over bordje. En is natuurlijk heel ironisch dat ik juist, als dank dat je dat dan twee jaar hebt gedaan klaar overgespeeld voor de jongere kinderen op je lagere school. Dat als jij dan dus de weg oversteekt, dat er dan niemand is, dat een politieagent net is weggegaan. Dus ja, ook weer hè. The art of zelfrealisation. Je moet er zelf duidelijk je weg vinden. En het was best wel een enorme vervreemding los van je Indisch zijn dat auto ongeluk, je pijnen. Zo'n tweede vader ook was ook niet makkelijk, maar waar het over gaat is dit, dat ik toch dat klaar overtje diamanten oogjes heb gegeven. Waarom? Wat ik altijd zeg dus de omzetting van pijn in diamant bewustzijn. Waarom diamant? Diamant staat eigenlijk voor onvernietigbaar. Dus daarom heet het ook de Vajra. De Vajra in het Tibetaans. Dus de één zegt Vajra, de ander zegt Vajra. Dat is die soort van Dorje. Dat is een symbool van de donder eigenlijk. En dat staat voor dat je diamanten bewustzijn is eigenlijk als een donder. Donder keil, een donderstraal die alles doorlicht. En diamant is natuurlijk de steen dat alleen een diamant slijpt zich met een diamant. En het is ook de koolstof die zich zo heeft verdicht dat het inderdaad ondoordringbaar is geworden, in tegenstelling tot koolstof, zoals de zwarte kool of wat je vroeger voor de kachels gebruikte. En dus, met andere woorden die diamanten bewustzijn betekent dat je dus door de dingen heen kunt zien met je diamanten licht, met je inzicht. Want ja, wat is eigenlijk inzicht? Inzicht is natuurlijk toch dat je dingen ineens helder ziet als een donderstraal, als een bliksemstraal dat je door de dingen heen kan kijken. Dus vooral natuurlijk door de materie, door de zichtbare werkelijkheid en merkt dat je zelf degene bent die de zin, het patroon, de zin moet gaan ontdekken. En het gaat zelfs zo ver dat ik in een soort visioen dus ook inderdaad zag dat ‘ik ben Gods levens verklaring’, dat  hoorde ik ineens zo. Zo'n zin hoorde ik dan hè? En dan denk ik Jezus, wat is dat nou weer, Gods levens verklaring. En dat is precies de omkering eigenlijk van wat je dan altijd hoort: van het leven is je gegeven. Is ook zo. Maar jij moet het vormgeven. Dus met andere woorden als ik zeg ‘Ik ben Gods levens verklaring’, zou je kunnen zeggen dat de God die zag ik ook als een soort spil. Als een soort naald. En daaromheen bewoog zich het leven wat jij dan bent. En dus kun je zeggen die spil is eigenlijk de kern, de brandstof, is stil, is silent, is zero, is heeft geen eigenschap. Is daarom ook wat men dan noemt God, omdat het geen eigenschap heeft die wij mensen daaraan ontlenen. Want alles wat we doen, onze handelingen, zijn uitingen van die innerlijke kracht die men dan ja licht noemt. God noemt, de universele kracht. Levenskracht er zijn duizend woorden voor hetzelfde, maar vooral het weten dat het eigenlijk de oorsprong is die niet iets is. En daarom is die bijna-doodervaring zo belangrijk, want je hebt toen als het ware je bent uitgetreden uit dus die ervaringen. Wat men dan zegt, dat ben ik. En dan zie je jezelf en dan denk je ja, maar hoe kan het nou als ik ben? Ik lig daar, dat lijk. Wat ligt daar? Of het lichaam of hoe je het ook noemen wilt. En dus dan merk je dat iets anders jou beweegt. En dat is al de eerste zoektocht. Wat beweegt mij dan en waardoor word ik bewogen? En dan de tweede kern van die zoektocht is eigenlijk het vinden dat je zelf de sleutel bent. Dat jij degene bent die dus als het ware in jezelf de sleutel draagt. Maar die sleutel als je die eenmaal hebt gevonden, is dat een universele sleutel. De Clavis Mirabilis  wat ze wel eens zeggen, de Wonder code. Dat als jij zin geeft aan jouw leven omdat je het levende Woord bent en dat dat levende Woord zinnen maakt, verhalen maakt. En dat die verhalen altijd komen uit een bron waarvan je dan zegt dat ben ik zelf. En je weet zelf wel ieder mens kent dat. Dat dat zelf, dat kan je helemaal niet pakken, want het is niks. Dat is. Ja, op z'n hoogst kan je het. Noem het adem, maar zelfs dat is nog te uiterlijk hè. Het is trilling. En wat men dan noemt het Zijn het Ik Ben. Nou, en dat is allemaal gebeurd door die transformatie van dat auto ongeluk dat je uit je dagelijks leven letterlijk en figuurlijk bent getild. En daarna heb ik dus de keuze als kunstenaar gehad en genomen om die tijd te gebruiken om te denken ja maar wat is dan leven? Want ik was dood en ik zag mezelf en nou ben ik weer in dat lichaam. En wat stelt het nou voor? Pas geleden had ik een gesprek met zo'n man op een tramhalte in Amsterdam. ‘Ja, voor mij is het leven zinloos’. En toen kwam ik allemaal op die zinnen. Wat ik nu net zeg van dat je zelf de zin erin moet geven en als je dat niet doet, dus als je de dingen als het ware maar aan je laat voorbijgaan en als een soort ja pop up film die maar gewoon bla bla bla bla en je doet maar wat. Ja, dan kom je inderdaad in de zinloosheid, want ja, het is dan ook zo. Wat is nou in godsnaam de zin van alles wat iedere keer zich herhaalt, et cetera, et cetera. En daarom zeg ik altijd uiteindelijk is er alleen maar de innerlijke werkelijkheid, de innerlijke realiteit waarvan jij de sleutel hebt. En die sleutel dat is het leuke. Dat is dus niet jouw sleutel, maar dat is de sleutel van het leven. Dat wil zeggen als je dus dat contact hebt met die sleutel in jezelf, dan past die gewoon op iedere deur. Dan past ie op iedere situatie. En dan kun je altijd zeggen ja, wat is de zin van mij erin en wat voor zin geef ik eraan? En de rest is on-zin.

Ida Ja Madama maar ik vind dat weer heel kort en krachtig gezegd. De zin is die je zelf eraan geeft. De innerlijke realiteit en de rest is on-zin. En dat vind ik ook een hele mooie afsluiting van deze podcast. We hebben besloten om vanaf nu tweewekelijks de podcast uit te brengen. In principe op vrijdag. En we hebben nog ongelooflijk veel materiaal. Prachtige schilderijen, gedichten, muziek die we dolgraag met jullie willen delen, waar we ook heel erg blij zijn met reacties. Hoe je het vindt, wat het je heeft gedaan of het je geraakt heeft of je vragen hebt. Schroom niet. Doe dat gewoon. Heel erg bedankt voor het luisteren en tot de volgende keer.